این پروتئین‌ها در رشد و دگرگشت (متابولیسم) سلول‌های زیادی دخیل هستند. این عامل در رشد و ایجاد رگ‌های جدید (آنژیوژنز) مؤثر است. سطح خونی وی‌ای‌جی‌اف در آسم و دیابت بالاست.
آنژیوژنز به تشکیل عروق خونی جدید از عروق موجود اطلاق می شود. این پدیده در شرایط پاتوفیزیولوژیکی مثل رتینوپاتی و نفروپاتی دیابتی, آترواسکلروز, اندومتریوز, هیپرتانسیون و رشد تومور دیده می شود. در حالی که آنژیوژنز در شرایط فیزیولوژیک در ترمیم زخم, تخمک گذاری و سیکل های قاعدگی روی می دهد. فرایند آنژیوژنز به تعادل بین فاکتور های تحریک کننده و مهارکننده آنژیوژنز بستگی دارد. فاکتور کلیدی موثر در تکثیر و مهاجرت سلول های اندوتلیال که اساس تشکیل هر رگ جدیدی است فاکتور رشد اندوتلیوم عروقی (Vascular Endothelial Growth Factor یا VEGF) است. استراتژی آنژیوژنز درمانی شامل مهار آنژیوژنز غیرطبیعی در مواردی همچون دیابت و تومور و تحریک آنژیوژنز در بیماری های ایسکمیک قلبی یا بیماری های عروق محیطی یک روش جدید درمانی محسوب می گردد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.